Szkoła

Czasy przedwojenne

Budynek szkolny został wzniesiony w drugiej połowie XIX w. i do chwili obecnej zachował zdecydowaną większość oryginalnych elementów architektonicznych. Jego historia przed wojną związana była z funkcjonowaniem niemieckiej szkoły rolniczej, której działalność zainicjowano w 1878r. Szkoła była utrzymywana wspólnie przez miasto, prowincję, stowarzyszenie rolników oraz osoby prywatne. Od 1897r. Organizowano w niej kursy rolnicze dla nauczycieli nauczania początkowego. Przy szkole prowadzono również ogródki doświadczalne. Ze wzmianek w niemieckich przewodnikach dowiadujemy się, że szkoła istniała do 1939r. Zachowało się kilka fotografii szkoły umieszczonych na kartach pocztowych.

Zachowało się także zdjęcie dzienniczka ucznia Bruno Seidela, który był uczniem Szkoły Rolniczej w latach 1902-1904:

Po wojnie

W 1950r. odradza się jako Publiczna Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego Nr 9 z niemieckim językiem nauczania. Pierwsi uczniowie to dzieci ludności niemieckiej. Znaczna część młodzieży należała do zgrupowań harcerskich. Od 1956r. zaczął się proces spadku frekwencji uczniów (przyczyna to migracja ludności z terenów Polski do Niemiec), wynikiem którego w 1963r. zamknięto szkołę. Ostatnim kierownikiem szkoły była pani Jadwiga Sklepkiewicz. W szkole wykładano następujące przedmioty: język niemiecki, język polski, matematyka i biologia. Od 1957r.

Obok upadającej szkoły z niemieckim językiem nauczania, rozpoczęła działalność Szkoła Podstawowa nr 7 z żydowskim językiem nauczania. Liczba uczniów stopniowo się powiększała, co spowodowało trudności w nauczaniu (brak pomocy naukowych dodatkowo pogłębiał kryzys). W 1959r. Zarząd Powiatowy w Legnicy wystosował pismo do Wydziału Oświaty Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Legnicy z prośbą o reorganizację szkoły podstawowej w szkołę średnią. Rezultatem było utworzenie III Liceum Ogólnokształcącego. W klasach V-VII wprowadzono naukę języków obcych - tj. rosyjskiego i angielskiego. Szkoła posiadała osobno dla chłopców i dziewcząt pracownie: fizyczną, biologiczną, techniczną, świetlicę i gabinet lekarski. Funkcjonował tu organizacje: PCK, harcerstwo oraz koła zainteresowań. Uczono języka polskiego, żydowskiego, angielskiego, rosyjskiego, historii, NOP (Nauki o Polsce), biologii, geografii, astronomii, matematyki, fizyki, chemii, wf-u, przysposobienia obronnego, techniki, śpiewu oraz historii Żydów. W 1968r. zlikwidowano szkołę, motywując decyzję względami ekonomicznymi (nieproporcjonalne koszty utrzymania do ilości uczniów).

Dzieci żydowskie przed szkołą-lata sześćdziesiąte XX wieku

Artykuł z lokalnej gazety, napisany przez nauczyciela o maturzystach

z 1967 roku.

Świadectwo maturalne z 1967 roku Józefa Sauerteiga- wielkiego przyjaciela

V Liceum Ogólnokształcącego, Legnicy i Polski.

W późniejszym okresie przy ulicy Rewolucji Październikowej nr 32 mieściły się:
- Szkoła Podstawowa nr 5,
- Filia Politechniki Wrocławskiej,
- Technikum Samochodowe.
- 21VIII 1992r. został utworzony Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Legnicy (V Liceum Ogólnokształcące i Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących).
   Stanowisko dyrektora powierzono panu Edwardowi Doboszowi.

Z dniem 31.08.2017r. wieloletni dyrektor szkoły Edward Dobodz odszedł na emeryturę. Od 1.09.2017 roku dyrektorem został dr Piotr Niemiec.

Historia ulicy

 18 maja 1649 r. książę Ludwik IV (1616 -1663) poślubił Annę Zofię - księżniczkę meklemburską . Stryj księcia Ludwika – książę legnicki Jerzy Rudolf (1602-1653) ofiarował  Annie Zofii w prezencie ślubnym podlegnicki folwark mleczny, który został nazwany Sophienthal. Tam księżna założyła kosztowny ogród ozdobny (Lustgarten) oraz aleję do jazdy konnej (Rennbahn). Ok. 1657 r. książę Ludwik postawił żonie w jej ogrodach pawilon (Lusthaus), na którego ścianach książęcy goście pisali rymowane sentencje. Był to swoisty sztambuch księżnej. Po śmierci księżnej Anny Zofii ogród został odkupiony przez Wilhelma Kittlera i stopniowo ulegał upadkowi. W 1869 r. obszar Sophienthal włączono do miasta. W 1870 r. powstał plan zabudowy tej dzielnicy z przeznaczeniem na postawienie tam zakładów przemysłowych. W  1873 r. oddano do użytku drugą na Dolnym Śląsku szkołę rolniczą (dziś: V LO). Do roku 1877 na odcinku od ul. Piastowskiej do ul. Jagiellońskiej obok budynków mieszkalnych postawiono:

• tartak parowy Mllera,

• rozbudowano fabrykę pianin Seilera (1849),

•  powstała fabryka maszyn Teicherta, późniejsza Gubischa (1900).

W ciągu siedmiu lat Seiler zabudował  dalszą część ulicy pomiędzy ul. Jagiellońską a ul. Książęcą.

• 16.01.1946 r. w ramach repolonizacji nazw ulica otrzymała nazwę: Senatorska.
• 01.1952 r. zmieniono nazwę na Rewolucji Październikowej.
• 5.07.1991 r. powrócono do pierwotnej powojennej nazwy.
• Ulica Senatorska ma długość 887 m.

V Liceum Ogólnokształcące

im. Jana Heweliusza

ul. Senatorska 32

59-220 Legnica

Tel: 768623919      fax: 768623919

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Dyrektor szkoły dr Piotr Niemiec 

Wicedyrektor szkoły mgr Dorota Popek - Ogórek

Jan Heweliusz (łac. Johannes Hevelius, niem. Johann Hewelcke; ur. 28 stycznia 1611 w Gdańsku, zm. 28 stycznia 1687 w Gdańsku) – astronom i kons
truktor instrumentów naukowych. Był wynalazcą peryskopu, browarnik i radny miasta Gdańska oraz astronom królewski królów Władysława IV i Jana III Sobieskiego, dotowany był także przez króla Francji Ludwika XIV.

W Polsce rok 2011 ustanowiono, na jego cześć, rokiem Jana Heweliusza.

Heweliusz był absolwentem gimnazjum w Gdańsku, gdzie astronomią zainteresował go Piotr Krüger. Studiował potem przez rok prawo w Lejdzie.

W latach 1632–1643 podróżował do Szwajcarii, Londynu i Paryża, gdzie poznał wielu astronomów - wśród nich Pierre'a Gassendi (1592–1655). W roku 1634 wrócił do Gdańska. W 1639 poświęcił część majątku rodzinnego na budowę własnego, największego w owym czasie, obserwatorium astronomicznego. Jan Heweliusz zmarł 28 stycznia 1687, w dniu swoich 76. urodzin.

Mówiono, że jego wzrok był tak dobry, że mógł dostrzec nawet gwiazdy siódmej wielkości. Za przykładem Tycho Brahe, Heweliusz zbudował szereg oktantów, sekstantów i lunet oraz uzyskał dokładność pomiarów pozycji gwiazd do 28" w mierze łukowej używając przyrządów bez powiększenia kątowego. Wyniki jego pomiarów okazały się bardziej precyzyjne niż osiągnięte wcześniej przez Tycho. Z pomocą swojej drugiej żony, Elżbiety, stworzył katalog gwiazd. Część dorobku badawczego Heweliusza uległa zniszczeniu, kiedy 26 września 1679 jego dom i obserwatorium spaliły się, spłonął m.in. prawie cały nakład Machina Coelestis.

Atlas ciał niebieskich powstawał przez wiele lat i został opublikowany pośmiertnie w roku 1690 przez żonę Heweliusza. Atlas ten zawiera m.in. cytaty z atlasu Uług Bega.

Na początku okresu 1670–1679 Heweliusz zaangażował się w gorącą polemikę z Johnem Flamsteedem (1646–1719), a później z Robertem Hookem (1635–1703), którzy uznawali, że tylko użycie teleskopów i mikrometrów pozwala na dokładne określenie pozycji ciał niebieskich. Rozejm został osiągnięty dopiero w roku 1679, kiedy to młody wówczas Edmund Halley (1656–1742) został wysłany przez angielskie Royal Society do Gdańska. Halley potwierdził dokładność pomiarów Heweliusza, a do Anglii przywiózł jeden z jego teleskopów.

Heweliusz był znanym i szanowanym astronomem. W roku 1664 został przyjęty do angielskiego Royal Society, a w 1666 zaoferowano mu kierownictwo w nowo zbudowanym obserwatorium w Paryżu, w którym dyrektorem został jednak Cassini, bo Heweliusz tym stanowiskiem nie był zainteresowany. Heweliusz przeprowadził wiele obserwacji księżycowych, planetarnych i słonecznych. 22 listopada 1644 zaobserwował fazy planety Merkury. Obserwował również tranzyt Merkurego. Wyniki obserwacji Księżyca opublikował w Selenografia (1647), a pózniejsze są wzmiankowane w Machina Coelestis (1679). Nadał nazwę faculae jasnym regionom wokół plam słonecznych nazywanych współcześnie pochodniami. Obserwował siedem komet, którym poświęcił dzieło Cometographia (1668), a także okreslił granice siedmiu wprowadzonych przez siebie nowych gwiazdozbiorów.

Wyniki jego obserwacji plam słonecznych z lat 1642–1679 mają dzisiaj szczególne znaczenie, jako że obejmują pierwszą część Minimum Maundera aktywności słonecznej, oraz okresu bezpośrednio go poprzedzającego.

W 1678 jego obserwatorium odwiedził król Jan III Sobieski, który wsparł wysiłki astronoma. W 1683 dla uczczenia zwycięstwa wojsk polskich Sobieskiego pod Wiedniem Heweliusz nadał nowo opisanej konstelacji nazwę Tarcza Sobieskiego.

Źródło: Wikipedia

Zrozumienie i pomoc, a także jeśli trzeba to uszu natrzeć...

dr Piotr Niemiec

Stanowisko:
Dyrektor

Przedmiot/y:
j.niemiecki
 
Trochę o sobie:
Moja praca naukowo-badawcza koncentruje się głównie w obszarach lingwistyki tekstu i socjolingwistyki, nie mniej jednak interesują mnie również procesy przemian społeczno-kulturowych państw niemieckojęzycznych oraz glottodydaktyka. Od lat działam na rzecz pojednania polsko-niemieckiego. Jestem autorem licznych publikacji naukowych oraz redakcyjnych. W roku 2012 moja praca redakcyjna "Litteraria Lignicensia: Rozprawy i szkice o kulturze dawnej Legnicy"  znalazła się wśród 10 publikacji nominowanych do Legnickiej Książki Roku. Uwielbiam jazdę na nartach, na rowerze oraz podróże. Nigdy nie oprę się dobrej kawie i mlecznej czekoladzie.

Dodatkowe informacje:
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę, Medal Komisji i Edukacji Narodowej, Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego, Nagrody Prezydenta Miasta Legnicy, Nagroda Dolnośląskiego Kuratora Oświaty, Wyróżnienie Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży

wicedyrektor mgr Dorota Popek - Ogórek

Stanowisko:
Wicedyrektor - nauczyciel j.niemieckiego

Dodatkowe funkcje w szkole:
Innowacja pedagogiczna w zakresie metodyki nauczania języka niemieckiego.

Dodatkowe zajęcia: akcje, projekty:
Egzaminator maturalny OKE we Wrocławiu, tłumacz przysięgły języka niemieckiego.

Trochę o sobie: "Posiadam tytuł "Nauczyciel z klasą". Zaufanie jakim obdarza mnie młodzież jest najlepszą motywacją do wkładania ogromnego wysiłku w rozbudzanie u młodych ludzi zainteresowania językami i krajami. Poprzez zastosowanie nowych technologii staram się pokazać naukę od jak najatrakcyjniejszej strony".

Dodatkowe informacje:
Odznaczona Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę